Stefan, onze sympathieke ranger van het biosferenpark, begroet ons hartelijk en met een busje beginnen we aan onze tocht over de Karinthische Nockalmstraße. De 35 km lange panoramaroute kronkelt zich in 52 'Reidn' (bochten) door het enige biosferenpark van Europa in het fraaie hooggebergte met het grootste dennen- en arvenbos van de oostelijke Alpen. Ook hier zijn wij de enigen op de weg, we komen alleen een keer een overstekende kudde koeien tegen. Een kort ritje door het dichte bos en we zijn bij de boomgrens: enthousiast kijk ik om me heen naar het sprookjesachtige berglandschap van de Karinthische Nock´n (ronde bergkoppen), die vanwege hun ronde vorm uniek zijn in de Centrale Alpen.
"Een marmot!", roept iemand. Dat maakt mij en mijn reisgenoten meteen weer alert. De bewering dat we marmotten te zien zouden krijgen, was dus geen marketingtruc.
Aan alle kanten komen de grootste knaagdieren van de Alpen tevoorschijn: marmotten die fluitend rechtop gaan staan, marmotten die de weg oversteken. En jonge marmotjes, die in jagerstaal 'aapjes' heten. Zo gemakkelijk zijn de schuwe dieren alleen 's morgens vroeg te zien, als er op de weg nog niets te doen is.
Vlak daarna komen we aan op het hoogste punt van de Nockalmstraße: de Eisentalhöhe op 2.042 meter hoogte. Hier begint onze korte wandeltocht naar de gelijknamige bergtop. De frisse berglucht, de zacht glooiende bergen en de romantische almen om ons heen, maken de wandeltocht tot pure verwennerij voor lichaam en ziel. Bij de 'Steinmanderl' - de gestapelde stenen naast het kruis op de bergtop - laat Karinthië zich van zijn mooiste kant zien: een ongelooflijk bergpanorama, een fantastisch uitzicht aan alle kanten over het Karinthische berggebied en de hoogste bergtoppen van de buurlanden. In de verte is zelfs de met sneeuw bedekte Hochalmspitze te zien, daarvoor liggen de zacht glooiende Nockberge en in het zuiden zien we behalve de Karawanken zelfs de Julische Alpen, die de grens tussen Slovenië en Friuli vormen.
"Daar heb je de speik", zegt Stefan. Hij doelt op de intense geur van de geneeskrachtige speikplant, waarvan de geurige wortels geoogst worden nu ze uitgebloeid zijn. Cleopatra importeerde de plant al, en deze 'Alpenvaleriaan' wordt ook nu alweer een tijd gebruikt als geneeskrachtig en geurig ingrediënt voor hoogwaardige natuurlijke cosmetica. Op de bergtop is het aangenaam koel. Stefan heeft ons intussen al een aantal andere geneeskrachtige Alpenkruiden laten zien en verteld over zijn laatste ontmoeting met de steenarenden, die hier net als veel andere diersoorten in het wild voorkomen.
Vanaf de Eisentalhöhe dalen we nu weer af naar het dal, langs de karen van de Königsstuhl, de berg die op de grens van drie landen ligt, en onderweg komen we sappige weilanden en grazende koeien tegen. Op de Königsstuhl ontspringt ook een kleine beek, de Karlbach, die ons naar ons volgende doel brengt, het oudste, geneeskrachtige boerenbad van de oostelijke Alpen: het Karlbad.
Via een oude houten brug bereiken we het cultuurhistorische juweeltje. Voor de boerderij liggen enorme bergen stenen uit de aangrenzende beek en het vuur is al van veraf te ruiken. We worden begroet door junior-chef Hans-Jörg Aschbacher. Zijn familie is al de negende generatie die deze historische badtraditie onderhoudt. Vandaag heeft hij al om 6 uur 's morgens de eerste badronde voor zijn logees voorbereid, en nu zijn wij aan de beurt.
De stenen die Hans-Jörg voor het bad uit de Karlbach haalt, heeft hij al twee uur eerder in een vuurstapel verhit tot 1.000 graden. De muren zitten helemaal onder het roet, het is wel te zien dat dit vuur al duizenden keren gebrand heeft. De mannen dragen de stenen het oude gewelf in, waar de uitgeholde boomstammen van larikshout staan. Daar gaan wij zo dadelijk in liggen om de 300 jaar oude alpine badtraditie zelf te ervaren.
Zodra de hete stenen in contact komen met het 5 graden koude bergwater, dat uit een bron onder het huis komt en radon bevat, barsten ze uit elkaar en geven ze waardevolle mineralen af die goed zijn voor de gezondheid. Zwavel, ijzer, magnesium.
"Maar", zegt badmeester Hans-Jörg, "dat hoef je niet op te schrijven, daar heb je niks aan, je moet er gewoon in gaan liggen".
In de oude gewelven is het donker, alleen de damp van het hete water is te zien en die breekt het zonlicht, dat door kleine raampjes de haast antiek aandoende ruimte binnenkomt. Met mijn ogen dicht laat ik me in mijn larikshouten badkuip zakken. Het water voelt aan als 80 graden, maar is in werkelijkheid maar 35 tot 40 graden. De beelden van de mooie wandeltocht, de groene almen en het unieke berglandschap komen weer naar boven. Terwijl het zweet van mijn voorhoofd druipt, volgen mijn gedachten een romantische route en spettert de bron op een armlengte afstand. Ik zou zo in slaap kunnen vallen.
Na een ontspannende rustpauze op het zonneterras, genieten we nog van een culinaire verrassing: de vrouwen hebben in de keuken echte 'Kasnudl' klaargemaakt, de zware pannen staan te dampen op de oude houtkachel. Er is hier geen elektriciteit. Ze maken de kwark hier zelf, net als de rest van het culinaire aanbod. Gastvrouw Greti Aschbacher serveert ons een 'Nudlteller', een noedelgerecht dat even goed smaakt als het er uitziet.
En ter afsluiting volgt nog het traditionele rondje schnaps. Senior-chef Georg is een fervent schnappsstoker en hij verstaat zijn vak: "Die is prima gelukt", zegt mijn buurman na zijn eerste slokje gentiaanschnaps. En dat is ook van toepassing op onze dag in de Karinthische Nockberge. Met het voornemen om binnenkort terug te komen en dan onze kinderen mee te brengen, gaan we moe en tevreden terug naar het dal. Daar roept het meer ons al!
Karlbad - Informatie en reservering
Tel.: +43 664 968 3926 Familie Georg Aschbacher, St.Peter 2, 9545 Radenthein
Nockalmstraße Info
Geopend van mei tot oktober
Foto's en tekst: Lea Friessner