Al wandelend leren
over de geschiedenis
van de boeren

“Probeer alles weg te denken wat je hier ziet. Verplaats jezelf naar de tijd waar nog niets anders was dan bossen, weiden en moerassen." Ik grinnik een beetje wanneer Markus, de ranger van het biosferenpark, dat tegen me zegt. Want we staan in het centrum van Bad Kleinkirchheim en lopen net langs een hotel van meerdere verdiepingen. Ik vind het best moeilijk om me hier ossenkarren en hobbelige paden voor te stellen. Markus vertelt me over de eerste Beierse kolonisten, die dit afgelegen dal in verhouding tot andere streken in Karinthië pas laat ontdekten.

Achter de Ulrichskerk lopen we omhoog naar de Kirchheimer Talrunde. We stoppen bij een van de laatste molens in het dorp, waar Markus me uitlegt hoe die werkt. Ik geniet van het prachtige uitzicht hierboven en mijn blik zwerft naar de verte, over dit trogdal dat in de ijstijd door gletsjers gevormd is. Het is ongelooflijk rustig en idyllisch.

We lopen door naar de evangelische kerk in het dorp, waar de gids me vertelt over de tijd van de reformatie en de contrareformatie. We wandelen over oude smokkelaarspaden waar vroeger lutherse bijbels verstopt werden, omdat de mensen niet protestant mochten zijn. Het zijn smalle paden, met links en rechts struiken en loofbomen. Het lijkt wel een sprookjesbos. De zon piept hier en daar door het struikgewas en doopt het pad in een lichtgroen licht. Verderop op een diepgroene weide staat een kapelletje. We zijn op het hoogtepunt van onze wandeltocht aangekomen.

We praten over het ontstaan van het eerste openbare badhuis, meer dan 300 jaar geleden, en de eerste verblijven in de kuuroorden in de 19e eeuw. De basis voor de ontwikkeling van het toerisme werd gelegd door Hans Ronacher. Hij nam het oude badhuis over en opende een hotel met 50 bedden. In 1920 werd de eerste therme geopend en in 1950 volgde de eerste skilift. Onze gezamenlijke tijdreis door Bad Kleinkirchheim eindigt voor de therme St. Kathrein, het badhuis dat onlangs volledig gerenoveerd is. Er staat een mooie stenen fontein voor.

Iedereen mag hier water tappen of zijn dorst lessen – een soort warm bronwater 'to go'. Na bijna drie uur scheiden onze wegen zich hier. Alsof hij mijn gedachten kan lezen, vraagt Markus wat ik nog meer ga doen in Bad Kleinkirchheim. Ik antwoord dat ik nog een keer naar boven wil lopen, naar de kapel en dan verder de Talrunde wil volgen tot aan de houten relax banken, die vanaf het kerkje te zien zijn. Markus geeft me nog een tip mee: "Ga zeker even op het houten bed liggen en geniet van het uitzicht op de lucht".

Als ik er ben, neem ik zijn tip ter harte. Hierboven word ik beloond met het allermooiste uitzicht over Bad Kleinkirchheim. Terwijl ik op het houten hemelbed lig, hoor ik niets anders dan het ruisen van de bladeren en het tjilpen van de vogels. Deze wandeltocht is zeker niet alleen geschikt voor mensen die geïnteresseerd zijn in de geschiedenis van het dorp. Wanneer je lekker wilt ontspannen en helemaal in de (wandel)vakantiemodus wilt komen is de tocht ook perfect. Wanneer ik opnieuw naar de crypte van de kapel ga om een kaarsje aan te steken, klinken deze woorden van Markus na in mijn hoofd. Wat een heerlijke wandelvakantie!