Zoek je een fijne, rustige plek om ontspannen te wandelen, dan is St. Lorenzen in het UNESCO biosferenpark Nockberge perfect. De uitgestrekte bossen, het hoogveengebied St. Lorenzener Hochmoor, twee schilderachtige kerken en het gezellige Gasthaus Pertl-Wirt maken het super sfeervol.
Het bergdorpje St. Lorenzen midden in het UNESCO biosferenpark Nockberge ligt er op 1.750 meter prachtig bij. De kerkklok van de gelijknamige parochiekerk hoor je tot in het dal. Het is 10:00 uur. We hebben afgesproken met Markus Böheim, een ranger van het biosferenpark. Met hem gaan we vandaag een wandeling maken. "Dit boerenbergdorp stamt ongeveer uit het jaar 1.200”, zegt Markus. Het dorp telde ooit ruim 100 inwoners, nu staan er slechts 17 woonadressen geregistreerd. "We zijn hier in de hoogstgelegen parochie van Karinthië, gewijd aan de heilige Laurentius.” Vol eerbied kijken we naar het hoogaltaar en laten onze gedachten de vrije loop. Eén ding is meteen duidelijk: deze plek is bijzonder. Voor Markus heeft het zelfs iets magisch. "Probeer langzaam te lopen en laat alle indrukken maar binnenkomen."
We genieten van de stilte terwijl we het wandelpad naar het St. Lorenzener Hochmoor volgen. Mijn telefoon laat zien dat we ver van de bewoonde wereld zijn: er is geen bereik. Dat komt goed uit, lekker rustig! De melodieën van de vele vogels in dit Natura 2000 natuurbeschermingsgebied zijn veel mooier dan de geluidjes van mijn mobiel. Er zijn hier heel veel mezen, spechten, paapjes en notenkrakers. Dit Hochmoor veengebied ontstond tijdens de laatste ijstijd; zo'n 10.000 jaar geleden. "We staan nu op een plek waar vroeger alles onder water stond", vertelt Markus.
Daarna groeide het gebied uit tot een elf hectare groot hoogveen, waar de plaatselijke boeren ooit turf staken. “Dat gebeurde met een speciale spade. De turfblokken werden daarna gedroogd, opgeslagen in een hut aan de rand van het veen en vervolgens naar de turfmolen gebracht voor verdere verwerking.” In 1968 kwam er om economische redenen een einde aan de turfwinning. Tegenwoordig wordt dit natuurjuweeltje met rust gelaten. Op een uitkijkplatform genieten we van een adembenemend uitzicht over dit prachtige natuurgebied.
25 dammen voorkomen dat het waterpeil daalt en het veengebied uitdroogt. Er leven en groeien hier veel zeldzame dieren en planten. Bij sommige soorten insecten, vlinders en vleermuizen uit het gebied zijn bijzondere wetenschappelijke ontdekkingen gedaan. Er komen hier zelfs af en toe lynxen en beren! Het veen herbergt ook een enorme schat aan geneeskrachtige planten, zoals tormentil, mannetjesorchis, ogentroost, biggenkruid, rode klaver en het rozenkransje. De wortelstok van tormentil bevat bijvoorbeeld een heel hoog gehalte tannine, dat een trekkende, antibacteriële, antivirale en ontstekingsremmende werking heeft.
Terwijl we naar onze inspirerende ranger luisteren, merk ik hoe heerlijk het is om al wandelend kennis te maken en te leren over alles wat er groeit en bloeit. En dat allemaal zonder de drang om een top te beklimmen, het aantal stappen bij te houden of perfecte plaatjes te moeten posten op je socials. Hier ben je gewoon helemaal in het hier en nu. Diep ademhalen, de natuur ervaren. Dat is alles wat je hoeft te doen. 'Moeder Aarde' zorgt voor de rest.
Met deze intense rust wandelen we richting de St. Anna kerk. Volgens de legende heeft een boer daar ooit een beeld van de Heilige Moeder Anna gevonden en meegenomen naar zijn huis. De volgende ochtend lag het echter weer op de plek waar hij hem had gevonden. Hoe vaak de boer het ook probeerde, het beeld keerde altijd weer terug naar haar vindplaats. De boer besloot daarom op die plek een kerkje bouwen, waar het beeld tot op de dag van vandaag te vinden is. De vele offerbeelden en bidspreuken in het voorportaal van de kerk laten zien dat velen troost en hulp zochten bij deze heilige. Ook wij nemen even de tijd.
In St. Lorenzen omarmen ze nog steeds het gezegde 'wie het kleine niet eert, is het grote niet weert'. De lokale inwoners koesteren hun 'schatten' al generaties lang. Dat doet ook restauranteigenaar Hertha Pertl, die we aan het einde van onze wandeling ontmoeten. De Pertl-Wirt smullen we van een regionale 'Brettljause' met Glundner kaas, Gurktaler spek, worstjes en vers boerenbrood met een prachtige uitzicht tot in het dal. Ergens daar beneden wacht het leven van alledag weer op ons. Maar dat moet nog maar even wachten, want nu zit ik nog heerlijk in mijn time-out bubbel. Voor mij is het zeker: biosferenpark Nockberge is daarvoor dé plek.
Met een ranger wandelen door het biosferenpark
Zodra de lente in aantocht is in het St. Lorenzener Hochmoor, de dieren ontwaken uit hun winterslaap en de planten gaan bloeien kunnen de wandelschoenen aan!
Ontdek samen met een ranger het biosferenpark met zijn indrukwekkende bossen, wandel naar de St. Anna kerk en geniet van het prachtige uitzicht over de Nockberge. Tijdens de wandeling vertelt de ranger je alles wat je wilt weten.
Foto's en tekst:
