In de voetsporen van de keizer, maar dan zonder het keizerlijke weer waar we op hoopten. De Kaiser Franz Josefs Höhe op 2.369 meter hoogte is gehuld in dikke mist, wanneer we uit de wandeltaxi van het nationale park springen. Dankzij onze ontspannen heenreis gisteren, met de trein naar bergbeklimmersdorp Mallnitz en met de station-shuttle naar het hotel, de 'Nationalpark Lodge' in Heiligenblut, kunnen we vandaag uitgerust en zonder 'jetlag' aan onze eerste etappe beginnen. Chauffeur Christian kijkt snel even onderzoekend naar de lucht: "Jullie kunnen het best eerst de tentoonstelling bekijken en daarna op pad gaan. Ik weet zeker dat de mist weg zal trekken". Zo gezegd, zo gedaan, want er zijn wel vier etages met in totaal 1.500 m² tentoonstellingsoppervlak over 'Zijne Majesteit' waar alles hierboven om draait: de Großglockner, de hoogste berg van Oostenrijk.
Er is meer dan genoeg te zien: meer dan 6.000 jaar oude dennenbomen, de zogenaamde 'gletsjerboom', informatie over de eerste tocht over de Großglockner Hochalpenstraße en natuurlijk over de Pasterze, de grootste gletsjer van Oostenrijk en de oostelijke Alpen. We willen ons zelf van zijn grootsheid overtuigen en begeven ons naar de start van ons eigenlijke avontuur: de eerste etappe van de Alpe-Adria-Trail, de langeafstandswandelroute van de voet van de Großglockner tot Muggia aan de Adriatische Zee. De route is verdeeld in 43 etappes en heeft een lengte van ongeveer 750 kilometer. Hij loopt dwars door drie landen: Oostenrijk, Italië en Slovenië, en vandaag hebben we de eerste 13 kilometer voor de boeg. Via steile haarspeldbochten lopen we over de 'Gletscherweg Pasterze' omhoog.
En meteen zitten we midden in de geschiedenis van het jaar 1856. Toen reisde keizer Franz Josef met zijn Sisi naar Heiligenblut. De toen 26-jarige monarch wilde de Pasterze zien en wandelde met zijn gevolg de hele weg omhoog, tot aan de huidige 'keizersteen', waar een monument voor hem opgericht is.
Zijn echtgenote stelde zich tevreden met een uitstapje tot aan de Elisabethruhe, bijna 300 meter lager. De Pasterze was vroeger veel langer, zoals de wandelaars op verschillende informatieborden kunnen zien, maar heeft zich sinds het hoogtepunt van de laatste kleine ijstijd steeds verder teruggetrokken. Door de klimaatverandering wordt de Pasterze per jaar tien meter korter, een dramatische ontwikkeling.
In gedachten verzonken wandelen we over de weg naar de Sandersee door een gebied dat nog maar een paar decennia geleden onder een dikke laag ijs verborgen lag. Daarbij volgen we voortdurend het water, tot dat donderend in de smalle Möllschlucht verdwijnt en wij toch maar liever de route over de daarboven hangende hangbrug kiezen. Wat een schitterend natuurschouwspel.
Sappig groen, een schitterend rotsdecor, de wereld tussen de drieduizenders is echt indrukwekkend. Of de top van de Großglockner nu wel of niet in de mist verborgen is, maakt eigenlijk niet uit, want langs de trail zijn voortdurend zeer afwisselende natuur- en cultuurlandschappen te zien.
Na de Margeritzensee slingert de route omlaag naar de almen van Heiligenblut. Na de Trogalm, de indrukwekkende Leiter-waterval en de Briccius-kapel, moet je beslist een pauze inlassen op de Sattelalm. Hier nodigen regionale gerechten uit tot genieten en even uitrusten. De zelfgemaakte yoghurtspecialiteiten van de biologische boer zijn bijzonder aan te raden.
De uitstekende rotsen liggen al lang achter ons, wanneer we de bekende bedevaartskerk van Heiligenblut in het oog krijgen. Via de Haritzersteig, de oude Glocknerstraße en langs de machtige Gößnitz-waterval loopt de route direct naar het centrum van het dorp. De Großglockner Hochalpenstraße heeft trouwens een lange geschiedenis: al 3.500 jaar geleden waagden mensen de oversteek over de 2.504 meter hoge Hochtor. De overgang van gevaarlijk bergpad tot populairste pasweg van Oostenrijk voltrok zich in 1935, toen de nieuwe weg feestelijk geopend werd. Het is aan de vasthoudendheid van de toenmalige hoofdbestuurder van de deelstaat SalzburgerLand, Franz Rehrl, en aan de planning van bouwkundig ingenieur Franz Wallack te danken dat het project ook echt uitgevoerd werd. De 48 kilometer lange route met 36 bochten werd verbeterd en uitgebreid. Parkeerplaatsen, restaurants en hotels, moderne tentoonstellingen en belevenisroutes trekken tegenwoordig gemiddeld ongeveer 900.000 bezoekers per jaar.
Wanneer we er 13 kilometer op hebben zitten, komen we aan bij de Nationalpark Lodge van de familie Pichler. Een perfecte plek om te ontspannen met wellness, sauna-opgietingen en heerlijke gerechten. Zowel in de spa, met de geur van wilde kruiden en een panoramisch uitzicht, als bij de open haard in de Pionierbar kun je de overdag beleefde avonturen heerlijk overdenken en nieuwe plannen smeden. Want het motto van het 4-sterren hotel is niet voor niets 'into the wild'.
Trouwens: de tip voor deze geslaagde accommodatie komt van de veelzijdige service van het boekingscentrum van de Alpe-Adria-Trail. Wie daar boekt, kan terugvallen op de volledige service van de Trail Angels en dat is altijd de moeite waard: mobiliteit-service en een station-shuttle vanaf Mallnitz voor een groene reis naar de bestemming. Zo hoef je je ook geen zorgen te maken hoe je vanaf het treinstation bij je accommodatie komt, want de station-shuttle brengt je met zijn 'last-mile-service' veilig naar ruim 4.900 accommodaties en meer dan 260 attracties en bezienswaardigheden in heel Karinthië.
Verder zorgen het praktische bagagetransport en de hotline van de Trail Angels service van de Alpe-Adria-Trail voor een ontspannen wandelavontuur zonder 25 kilo zware rugzak. Het motto van de hotline is: vrij wandelen en op eigen houtje nieuwe wegen ontdekken, maar toch nooit alleen zijn. Dat geeft echt een goed gevoel.
Informatie:
www.bookyourtrail.com
www.alpe-adria-trail.com
Wandeltijd:
5,5 uur
Lengte:
13,1 kilometer
Klimmen:
173 meter
Dalen:
1.267 meter
Foto's en tekst: